نادرند کودکانی که حداقل گاه و بیگاه بددهنی نکنند یا کلمات نامربوط و زشت به زبان نیاورند. بعضی از کودکان برای آنکه استقلال خود را نمایش دهند، به این کار مبادرت می کنند. بعضی دیگر نیز از انجام این کار لذت می برند و به شکل یک عادت بد دهنی می کنند. بددهنی و فحاشی در کودکان
در حدود سه سالگی، کلمه هایی که با برخی از اعمال بدنی کودک مناسبت دارد، به فرهنگ لغات او وارد می شود. دراکثر موارد، بی اعتنایی به چنین رفتارهایی( نخندیدن یا لبخند نزدن والدین) باعث می شود، در مدت کوتاهی، این مشکل رفع شود.کلمه های زشت و فحش های رکیک، گهگاه از ذهن ما می گذرند. ما آموخته ایم که خودمان را کنترل کنیم و آنها را بر زبان نیاوریم و این درست همان رفتاری است که کوکان باید بیاموزند.
راههای مقابله با بددهنی کودکان و ایجاد رفتارهای جایگزین
الگوی مناسب بودن برای کودکانی که بددهنی می کنند:
کودکان از والدین خود تقلید می کنند. بنابراین طوری رفتار کنید که از کودکتان انتظار دارید. اگر شما دشنام بدهید و ناسزا بگویید آنها هم چنین خواهند کرد. از ناسزا گفتن باید بپرهیزید. به کودکتان برچسب خنگ یا هر واژه دیگری نزنید و او را با این عناوین صدا نزنید؛ چون با این کار کودک یاد میگیرد که افراد دیگر را با چنین عناوینی صدا بزند.
بیش از حد به بددهنی کودکان توجه نشان ندهید: توجه بیش از حد به این رفتارها باعث می شود که کودک به این اعمال زشت ترغیب شود. بیش از حد واکنش نشان ندهید. به کودک خود به طور خیلی جدی بگویید که اصلا دوست ندارید او چنین کلمات زشتی را که مناسب شخصیت او نیست بکار ببرد. اگر به شدت واکنش نشان دهید؛ چه با ترساندن و چه با خندیدن با این حرف ها، ممکن است او را برای دشنام دادن انگیزه دارتر کند.
جایگزین های مناسب جهت کنترل بددهنی و فحاشی را به کودک بیاموزید:
برای کودکتان توضیح دهید که وقتی کسی به او ناسزا می گوید، در واقع فقط یک حرف ناجور شنیده و حرف نمی تواند به انسان آسیبی برساند. کودکتان را طوری آماده کنید که بتواند برخورد درستی داشته باشد، وقتی فحش می شوند، درست عمل کند و خودش هم به کسی فحش ندهد.
در مورد فحش با کودک صحبت کنید:
به او بگویید که فلان عبارت توهین آمیز و یا فلان فحش چه معنایی دارد و چرا نباید از آن استفاده کرد؛ همجین به او بیاموزید که چرا آن عبارت خاص، می تواند احساسات دیگران را جریحه دار کند، در بسیاری از مواقع خود کلمه یا عبارت معنای بدی ندارد، ولی در عرف، به کار بردن آن توهین آمیز است.
روش های جایگزین را به کودک بیاموزید:
به کودکتان بیاموزید که چگونه به جای فحش دادن به کسی، احساسش را نسبت به مخاطبش بیان کند. برای مثال، “به جای اینکه به دوستت بگی بی شعور؛ برایش توضیح بده که از دستش عصبانی هستن”.
کودک را به استفاده از واژه های دیگر ترغیب کنید. کودک شما نیاز واژه هایی دارد که از طریق عصبانیت یا احساسات شدیدش بیرون بریزد. او را تشویق کنید که به جای استفاده از واژه ها و عبارت های توهین آمیز که ممکن است او را به دردسر بیندازد، از جمله هایی استفاده کند که ناراحت کننده و رکیک نیستند. یا اینکه می تواند فحشش را در ذهنش بگوید، به او کمک کنید که کلمه های بی ضرر را برای گفتن انتخاب کند.
در صورت درست صحبت کردن،، کودکتان را تحسین کنید.
در صورتی که کودک شما بعد از انجام اقدامات فوق، هنوز ناسزا گویی می کند، می توانید پیامدهای منفی را بکار بگیرید:
از محرومیت موقت استفاده کنید.
کاری کنید که در مقابل رفتار نادرستش مجبور باشد تاوان بدهد و روشی را برای جریمه و تاوان طراحی کنید و از آن به عنوان پیامدی برای به کار گیری واژه های نامناسب و بددهنی استفاده کنید.
والدین عزیز، در صورتی که فرزند شما در حوزه ارتباطی با مشکلاتی روبروست و به در سخنان خود از ناسزاگویی، بددهنی و فحاشی استفاده می کند و به طور کلی ادبیات مناسبی ندارد، جهت دراختیار گرفتن راهکارهای تخصصی تربیتی، می توانید با روانشناسان مرکز آرامش زندگی در تماس باشید.
