نظرات در مورد رواندرمانی راه درازی را پیموده تا امروز که نگاه‌ها شفاف‌تر از گذشته شده است. با این حال، افسانه‌های بسیاری در مورد اینکه رواندرمانی چگونه اتفاق می‌افتد و اینکه آیا واقعا مفید است، وجود دارد. در این نوشته به بررسی 7 دیدگاه نادرست درباره روان درمانی خواهیم پرداخت. مشکل این باورهای غلط که قدمت طولانی دارند این است که می‌توانند از دریافت حمایت بالقوه تغییر دهنده زندگی افراد جلوگیری کنند.
7 دیدگاه نادرست درباره روان درمانی
شاید برخی از دیدگاه‌هایی که در این نوشته به آنها اشاره خواهد شد، دیدگاه فعلی شما نیز باشد. پس اگر در این زمینه سوالی داشتید حتما در قسمت نظرات با ما درمیان بگذارید.
حال اگر آماده هستید به سراغ بررسی این دیدگاه‌ها برویم.
1- رواندرمانی صرفا یک جلسه گران‌قیمت برای تخلیه خود است
رواندرمانی مستلزم کمی صحبت است، بنابراین به راحتی می‌توان فهمید که چرا برخی از افراد آن را مسامحه می‌دانند یا تصور میکنند که شبیه صحبت کردن با یک دوست است.
اما درمانگر بر خلاف یک دوست؛ به طور ویژه برای گوش دادن به نگرانی‌های شما و شناسایی الگوهای ناکارآمد آموزش دیده است. او از شما در ایجاد تغییرات سالم با استفاده از تکنیک‌های مبتنی بر علم حمایت می‌کند و یک منظر غیرسوگیرانه برای مشاهده وضعیت شما انتخاب میکنند.
به گفته انجمن روانشناسی آمریکا، رواندرمانی به سه چهارم افرادی که آن را امتحان میکنند کمک می‌کند. علاوه بر این، حدود ۸۰% از افرادی که نوعی رواندرمانی را امتحان کرده‌اند، پس از پایان درمان نسبت به افرادی که هرگز در درمان شرکت نکرده‌اند، احساس بهتری دارند.
2- رواندرمانی فقط برای مشکلات خیلی جدی است.
رواندرمانی اغلب به عنوان آخرین گزینه در نظر گرفته می‌شود، مثلا زمانی که افراد مشکلات جدی دارند، در بحران هستند یا به تازگی دچار شکست‌هایی شده‌اند.
اما رواندرمانی می‌تواند به افراد با نیازهای مختلف کمک کند. به عنوان مثلا: اختلالات رایج سلامت روان، مانند افسردگی یا اضطراب، کنار آمدن با سوگ، مقابله با انواع مختلف تروما، مقابله با چالش‌های زندگی روزمره.
به علاوه رواندرمانی با حمایت از شما در موارد زیر می‌تواند به شما در ایجاد یک زندگی رضایتبخش‌تر و معنادار تر کمک کند:
- دستیابی به اهداف شغلی و شخصی
- بهبود مهارت‌های ارتباطی
- به دست آوردن درک عمیق‌تر از خود
- افزایش عزت‌نفس
- مدیریت استرس
- ایجاد عادات سالم
3- افراد زیادی برای رواندرمانی مراجعه نمی‌کنند
این موضوع یکی دیگر از دیدگاه نادرست درباره روان درمانی است که همچنان پابرجاست. بیشتر به این دلیل که همه راحت نیستند به دیگران بگویند که برای رواندرمانی مراجعه کرده‌اند.
در حالی که اَنگ (Stigma) تحت درمان قرار گرفتن در حال کاهش است، اما همچنان مراجعه به روانشناس متفاوت از مراجعه به یک پزشک، متخصص تغذیه یا مربی تناسب اندام است.
ما اغلب مشتاقانه به دیگران می‌گوییم که یک متخصص در مورد سلامت جسمانی خود استخدام کرده‌ایم. اما مراجعه به یک روانشناس را پیش خودمان نگه می‌داریم یا فقط به یک دوست نزدیک یا اعضای خانواده اطلاع می‌دهیم.
4- همه انواع روان‌درمانی‌ها یکسان هستند
برای آدم‌ها چیز عجیبی نیست که یک نوع درمان را امتحان کنند و اگر با نیازهایشان مطابق نداشته باشد، تصور کنند که همه روان‌درمانی‌ها بی‌فایده هستند. مراجعه برای درمان برای خیلی‌ها تصمیم بزرگی است، بنابراین زمانی که موثر واقع نمی‌شود، بسیار ناامیدکننده است و ممکن است تلاش و امتحان دوباره رواندرمانی را سخت کند.
اما نکته اینجاست: انواع مختلفی از رواندرمانی وجود دارد و ممکن است برای یافتن بهترین روش برای شما، نیاز به کمی آزمون و خطا باشد.
البته امروزه یک روانشناس خوب با روش‌های درمانی مختلف آشنا است و از میان آنها مناسب‌ترین را برای مراجع خود استفاده می‌کند.
همچنین بر اساس اخلاق حرفه‌ای که یک روانشناس مجرب به آن معتقد است، اگر روش درمانی او موثر نباشد این موضوع را با مراجع خود درمیان گذاشته و برای کسب نتیجه بهتر برای ارجاع به دیگر متخصصان گفتگو میکنند.
5- اگر برای رواندرمانی مراجعه کنم، مردم درباره من فکر بدی خواهند کرد
برخی از افراد ممکن است از امتحان کردن رواندرمانی به این دلیل که دیگران در مورد آنها چه فکری میکنند اجتناب کنند. اینکه به برداشت دیگران از خود اهمیت بدهیم طبیعی است، اما ممکن است همیشه مفید نباشد.
به یاد داشته باشید رواندرمانی، تصمیم شماست و اگر کسی واکنش منفی به آن نشان داد، پاسخ او مربوط به ناراحتی خودش است و نه تصمیم شما.
پس اگر شما همچین نگاهی دارید بدانید که با یک دیدگاه نادرست درباره روان درمانی طرف هستید و احتمالا بهتر است که در آن تجدیدنظر کنید.
6- من باید تا همیشه تحت رواندرمانی باشم
هنگامی که رواندرمانی شروع می‌شود، ممکن است تصور کنید که شما باید سال‌ها به درمان ادامه دهید. مخصوصا اگر نگران هزینه‌ها باشید، این موضوع می‌تواند دغدغه بسیار مهمی باشد.
واقعیت این است که درمان لازم نیست تمام عمر یا حتی لزوما چند سال طول بکشد. انواع و طول رواندرمانی بر اساس عوامل مختلف، مانند نیازها و شرایط زمینه‌ای، متفاوت است.
شما و درمانگرتان تصمیم خواهید گرفت که چه زمانی درمان را قطع کنید. در هر صورت، هدف درمان کمک به بهبودی شماست، نه شرکت در تعدا معینی از جلسات.
7- رواندرمانی محرمانه نیست
برخی از افراد نگران هستند که جلسات درمانی آنها محرمانه بماند. این یک موضوع مهم است، زیرا زمانی که شما با درمانگر خود صحبت می‌کنید و عمیق‌ترین افکار و احساسات خود را به اشتراک می‌گذارید، درمان بهترین نتیجه را دارد.
همه درمانگران موظفند با توجه به کدهای اخلاقی که دارند، اطلاعات شما را محرمانه نگه دارند. این بخشی از چیزی است که درمان را به ابزاری موثر برای تغییر تبدیل می‌کند.
استثنائات نادری برای این قاعده وجود دارد. به عنوان مثال، یک درمانگر ممکن است در صورتی که فردی به خود یا دیگران آسیب برساند، به اعضای خانواده و افراد مسئول اطلاع دهد.
پس می‌توانیم نتیجه بگیریم که محرمانه نبودن مسایل گفته شده در اتاق درمان نیز یک دیدگاه نادرست درباره روان درمانی است.
مطالب پربازدید دیگر
10 ترفند روانشناسی که زندگی را برایتان ساده‌تر میکنند!
باورهای غلط و خطاهای شناختی – دکتر مهرداد نامدار
سخن آخر درباره دیدگاه نادرست درباره روان درمانی
دیدگاه‌های نادرست زیادی در مورد رواندرمانی وجود دارد که این افسانه‌ها می‌توانند افراد را از جستجو در دریافت حمایت حرفه‌ای که می‌توانند فایده بسیاری از آن ببرند، بازدارد.
واقعیت این است که رواندرمان می‌تواند برای هر کسی بسیار مفید باشد، چه اضطراب دارید، چه بخواهید ازدواج خود را بهبود ببخشید یا مشتاق پذیرش بیشتر خود باشید. تصمیم گیری برای کمک گرفتن از یک درمانگر مجرب و روانشناس خوب با نه تنها سرمایه‌گذاری در سلامت روان شما بلکه در کل سلامتی شما است. و چه چیزی در این دنیا ارزشمندتر از خودتان است؟
