اختلال اضطراب جدایی کودکان و شروع سال تحصیلی

تقریبا ۵ درصد از کودکانمان درگیر اختلال اضطراب جدایی هستند. علائم این اختلال این است که کودک هنگام جدایی از مراقبش( مادر، پدر یا هر دو) دچار استرس شدیدی می‌شود که او را از انجام امور باز می‌دارد.

برخی از علل اصلی اختلال اضطراب جدایی

• تغییر در محیط و یا از دست دادن یکی از والدین
• استرس
• تنبیه بدنی کودک
• جدایی از کودک در سن زیر دو سال( دلبستگی ایمن را به خط می اندازد)
• اجبار کردن کودک برای اینکه به شکل مطلوب والدین رفتار کند.
• والدین محافظه کار

چند نکته برای مقابله با اختلال اضطراب جدایی

• کسب اطلاعات در مورد اختلال باعث می شود که رفتار درستی در این زمینه داشته باشیم.
• شرایطی را ایجاد کنیم که کودک خیلی راحت در مورد احساساتش صحبت کند.
• برای شرایط اضطراب آواری مثل مدرسه اماده باشیم، و اگر کودک به یکی از والدین وابستگی کمتری دارد آن والد مسئولیت بردن کودک به مدرسه را بر عهده بگیرد.

توصیه هایی برای مستقل کردن کودک

همانطور که در ابتدای نوشته اشاره شد، برخی والدین به دلایل مختلف اجازه کسب استقلال به کودک خود نمی‌دهند که این موضوع می‌تواند از دلایل ایجاد اضطراب جدایی در کودک شود.

از این رو تلاش برای مستقل شدن کودک و احساس اطمینان از اینکه می‌تواند از پس خود برآید دارای اهمیت است. در زیر به نکاتی در این خصوص اشاره کرده‌ایم.

• والدین بهتر است خونسردی خود را حفظ نموده و با این کار باعث آرامش کودک خود شوند
• کودک را تشویق به فعالیت های اجتماعی سالم کنید.
• کودک را متوجه این موضوع کنید که در طی جدایی از والدین اتفاقی برای خودش و عزیزانش نخواهد افتاد.
• از بهانه‌های کوچک برای تعریف از کودکتان استفاده کنید و آن‌ها را مورد توجه قرار دهید.

گام به گام پیش بروید

ابتدا محیطی که قرار است به آنجا بروید را برای کودکتان توصیف کنید. سپس در روز اول کنار کودک بمانید و هر از گاهی به او سر بزنید. در روز دوم یکساعت را در کنارش باشید و سپس آنجا را ترک کنید.

در روز سوم مادر در فضایی دیگر بنشیند که کودک او را نبیند و مادر به کودک اطمینان دهد که هر گاه او بخواهد به دیدنش می‌رود. برای ایجاد اعتماد می‌توانید شماره خود را روی کاغذ بنویسید و در جیب کودک قرار دهید تا در صورت نیاز با شما تماس بگیرد.

نکته قابل توجه این است که اضطراب جدایی در یک سنین 8 ماهگی تا 5 سالگی طبیعی است و چندان جای نگرانی ندارد. ولی از سن ۵ سالگی به بعد اختلال تلقی می شود.

برای درمان این اختلال لازم است از روانشناسان کودک کمک گرفته شود. یکی از روش‌های درمانی بسیار موثر در این اختلال “بازی درمانی” می‌باشد. حواستان باشد گاهی کودکان مبتلا از دردهای فیزیکی شکایت دارند و ممکن است نیاز به ارزیابی پزشکی باشد.